ΕΚΤΑΚΤΟ! Δυστυχώς ο κόσμος οδεύει προς την αυτοκαταστροφή

Ζούμε σε μια περίοδο που ο κόσμος όλος στις ανεπτυγμένες χώρες έχει περάσει από τη κοινωνία αυτάρκειας, στον κόσμο υπερευδαιμονίας δημιουργώντας υπερκαταναλώσεις μη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας αλλά και φυσικών πόρων, οδηγώντας τη Γη σε βίαιες βιοκλιματικές αλλαγές που κάθε χρόνο που περνά γίνονται όλο και πιο αισθητές απ΄ όλους μας σε παγκόσμια κλίμακα.

Μέχρι σήμερα ο άνθρωπος επωφελούνταν από τη κληρονομία ενός πλανήτη που για να τη δημιουργήσει χρειάστηκε 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, ενώ ο άνθρωπος υπάρχει μόνο 200.000 χρόνια πάνω σ΄αυτόν το πλανήτη. Όμως παρ όλη τη τρωτότητα μας κατακτήσαμε κάθε ενδιαίτημα από την ημέρα που πάψαμε να ζούμε νομαδικά και εγκατασταθήκαμε σε περιοχές με εύφορα εδάφη και άφθονο νερό και συνεχίζει η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων να ζει έως σήμερα.

Αλλά ένα «χαμένο μυστικό» το οποίο δεν γνωρίζουμε είναι ότι σήμερα πάνω από 1,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη ζουν όπως οι αρχαίοι, εξαρτώμενοι μόνο από την φύση και τις εποχές, ο αριθμός αυτός είναι μεγαλύτερος από τον πληθυσμό όλων των «ανεπτυγμένων» κρατών του δυτικού, αλλά και προσφάτως του ανατολικού υπερκαταναλωτικού κόσμου των «εύπορων κρατών». Όμως στις περιοχές αυτές το προσδόκιμο ζωής είναι μικρό και οι αντιξοότητες πολλές, το αβέβαιο αύριο τους οδηγεί στην υπεργεννητικότητα, διότι τα παιδιά είναι «εργαλεία» αναγκαία μιας και κάθε ζευγάρι χέρια είναι υπερπολύτιμο για την επιβίωση της οικογενείας, ενώ η εκπαίδευση είναι σπάνια ή υποτυπώδης.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ανακάλυψη της γεωργίας πριν από 10.000 χρόνια έπαιξε καθοριστικό παράγοντα στη γέννηση πόλεων και πολιτισμών, στη άνοδο της κουλτούρας και της αλληλεγγύης, και παράλληλα ικανοποίησε μια ανάγκη ζωτική, την εύρεση καθημερινής τροφής μέσα από την αναδιανομή των αγαθών. Ο άνθρωπος έδωσε σχήμα στη γη και δημιούργησε τις αναγκαίες εκείνες συνθήκες για ήπια και συνετή ανάπτυξη, καλλιεργώντας με μέτρο και σπαταλώντας με φειδώ, ως μέρος μιας τελετουργίας που επαναλαμβάνετε χρόνο με το χρόνο. Η γεωργία ακόμα και σήμερα αποτελεί την πιο διαδεδομένη ενασχόληση απασχολώντας το μισό ανθρώπινο δυναμικό του πλανήτη, το ότι τα ¾ ακόμα καλλιεργούν χειρονακτικά είναι ένα από τα χαρακτηριστικά παράδοξα του σήμερα.

Όμως μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια μόχθου, ιδρώτα, κόπου και στερήσεων το ανθρώπινο είδος βρήκε τον τρόπο να δαμάσει τη δύναμη που έκρυβε στα σπλάχνα της η Γη, και δημιουργήθηκε στον διάβα των χιλιετιών, από τα φυτά που έθαψαν στα βάθη του πλανήτη οι αιώνες, είναι το αέριο, ο άνθρακας και το πετρέλαιο, που με αλόγιστη ορμή πέσαμε επάνω του πιστεύοντας ότι είναι ανεξάντλητο και ακίνδυνο για το μοναδικό μέρος που το είδος μας μπορεί να κατοικίσει και λέγετε πλανήτης Γη. Μέσα σε 80 μόλις χρόνια επιφέραμε τόσες αλλαγές που η γη άλλαξε ριζικά απ όσο σε όλες τις προηγούμενες γενιές. Τα τελευταία 60 χρόνια ο πληθυσμός τις γης τριπλασιάστηκε, δεκαπλασιάζοντας όμως τις ανισότητες μεταξύ των πληθυσμών διαφορετικών περιοχών και ηπείρων. Πάνω από 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι πλέον ζουν στις πόλεις, ψαροχώρια της Κινάς όπως το Σενζέν είναι σήμερα μεγαλούπολη με εκατομμύρια κατοίκους και αυτό μέσα σε 30 μόλις χρόνια, εκατοντάδες ουρανοξύστες ορθώνονται εκεί, ενώ στη Σαγκάη οι ουρανοξύστες περνούν τους

3.000 και αυτοί κτιστήκαν τα τελευταία 20 χρόνια, με ακόρεστη δίψα για ενέργεια, βέβαια πρώτη διδάξασα ήταν η Νέα Υόρκη, η πρώτη πραγματική «τερατούπολη» του κόσμου.

Σε άλλες περιοχές του πλανήτη όμως η απόσταση από τις «αναπτυγμένες» περιοχές με τις παρακείμενες παραμελημένες, παραμένει χαώδης, ακόμα και στο ίδιο κράτος, ενώ η καλλιέργεια της γης γίνετε με πρωτόγονα μέσα χωρίς μηχανική υποστήριξη η σύγχρονη τεχνολογία και απασχολεί σχεδόν όλο τον γηγενή πληθυσμό.

Αντίθετα στις ΗΠΑ σήμερα έχουν απομείνει μόνο 3.000.000 αγρότες που όμως παράγουν αρκετό σιτάρι για να θρύψει δυο δις ανθρώπους, αλλά δεν έχει αυτό τον προορισμό, αντίθετα γίνετε ζωοτροφή ή βιοκαύσιμο. Χάρις στο πετρέλαιο εξαφανίστηκε ο φόβος της ξηρασίας εκμεταλλεύοτας κάθε πόταμο και ρυάκι και απορρόφα το 70% της παγκόσμιας ανάγκης ύδατος. Η εντατική καλλιέργεια με θερμοκήπια και υπερτροφοδοτούμενες με νερό καλλιέργειες οδήγησαν στην εξαφάνιση ¾ των αγαθών που υπήρχαν στα χωράφια για αιώνες. Παράλληλα αναπτύχτηκαν τα χημικά, τα ζιζανιοκτόνα, τα λιπάσματα, δίνοντας σοδιές πέρα από κάθε προσδοκία, που όμως δημιούργησαν αλλά προβλήματα εισερχόμενα στον υδροφόρο ορίζοντα, στους πόταμους, τις θάλασσες.

Η ακόρεστη ανάγκη του ανθρώπου για κρέας δημιούργησε την κτηνοτροφία που εντος των χώρων εκτροφής των ζώων δεν υπάρχει ίχνος φυτού, αντίθετα ατέλειωτα κομβόι από φορτηγά μεταφέρουν καθημερινά σιτηρά, άλεσμα σόγιας, πρωτεΐνες, που με τη σειρά τους θα θρέψουν αλόγιστα και ανθυγιεινά τα ζώα για να αποδώσουν εκατομμύρια τόνους κρέατος. Εάν συγκρίνουμε το πόσο νερό χρειάζεται για την παραγωγή τροφίμων στις μέρες μας θα δούμε ότι ξεπερνάμε κατά πολύ τα όρια, διότι για ένα κιλό πατάτας χρειαζόμαστε 100 λίτρα νερού ενώ για ένα κιλό ρυζιού 4.000 και για ένα κιλό βοδινό κρέατος 13.000 λίτρα, για να μην αναφερθούμε στο πετρέλαιο που χρειάζεται η παραγωγή και η μεταφορά.  Αλλά στη φύση όλα είναι αλληλένδετα και τα οικοσυστήματα εκδικούνται, το τέλος του φτηνού πετρελαίου πλησιάζει και το γνωρίζουμε όμως αρνούμεθα να το πιστέψουμε. Το ίδιο και με τα υδάτινα αποθέματα. Πόλεις που κτίστηκαν στην έρημο με εκατομμύρια κατοίκους όπως τα Λας Βέγκας μετρούν μέρες το ίδιο και το Ντουμπάι όπως και πολλά αλλά μέρη του πλανήτη που βασίζονται στο πετρέλαιο και το νερό, χωρίς να έχουν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

 

Την ιδία ώρα που σε άλλες έρημους ζουν 500.000 άνθρωποι χωρίς πετρέλαιο και σεβόμενοι την αξία του νερού, μιας και βασίζονται σε πηγάδια με «απολιθωμένο» νερό που προήλθε την εποχή των βροχοπτώσεων 20.000 χρόνια πριν. Σε πλούσιες κοιτασμάτων όμως χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, ονειρευόντουσαν να φτιάξουν βιομηχανοποιημένη γεωργία, ένα εγχείρημα που απέτυχε παταγωδώς διότι παρ΄όλα τα εκατομμύρια που ξόδεψαν το νερό τελείωσε, διότι δεν είχαν λάβει υπόψη τους ότι το «απολιθωμένο» νερό δεν ανανεώνετε!

Το δε Ισραήλ μετέτρεψε κι αυτό την έρημο σε Καλλιεργήσιμη έκταση χρησιμοποιώντας το νερό του κάποτε ακμαίου Ιορδανή πόταμου με αποτέλεσμα να μοιάζει πλέον με ρυάκι και εκτός αυτού η στάθμη της Νεκράς Θάλασσας να μειώνετε κατά ένα μέτρο τον χρόνο χωρίς τη πολύτιμη υποστήριξη του ποταμιού!

Η ακόρεστη μισαλλοδοξία και ο νεοπλουτισμός έχουν οδηγήσει κρατίδια φτωχά σε οποιαδήποτε πηγή ανεργίας εκτός των υδρογονανθράκων στη υπερκατανάλωση και τις υπέρ κατασκευές κλασικό παράδειγμα το Ντουμπάι, που έφτιαξε τεχνικά νησιά μέσα στη θάλασσα και τεράστιους ουρανοξύστες με τη δύναμη του πετρελαίου για να ψύχει, φωτίζει και να υδρεύει μέσα από την αφαλάτωση του θαλασσινού νερού, καταστρέφοντας κι αυτό με τη σειρά του την ατμόσφαιρα, διότι παρ όλο που έχει συνεχή ηλιοφάνεια δεν έχει ούτε ένα φωτοβολταϊκό σύστημα στο έδαφος του, τίποτα δεν μοιάζει πιο αποκομμένο από τη φύση από το Ντουμπάι την ώρα που το κρατίδιο αυτό έχει ανάγκη την φύση διότι εξαρτάται απ αυτήν όσο κανένα άλλο μέρος στον κόσμο, καθιστώντας το παράδειγμα προς αποφυγή!

Δυστυχώς οι επιστήμονες προβλέπουν εάν δεν πάρουμε μέτρα μέχρι το 2050 το ¼ των ειδών που διαβιούν στη φύση σήμερα θα έχει εξαφανιστεί!

Η αλόγιστη υλοτομία που καταστρέφει εκατομμύρια στρέμματα δασούς κάθε χρόνο, η υπεραλίευση των θαλασσών, η ακραία και κακώς εννοούμενη εκμετάλλευση των ορυχείων θα μας αφήσουν γυμνούς από πόρους, και επιπλέον το φαινόμενο του θερμοκηπίου λιώνει αργά μα σταθερά τους πάγους των πόλων η θάλασσα κατά τον 20^ο αιώνα ανέβηκε 20 εκατοστά, παράλληλα η άνοδος της θεοκρασίας έχει καταστρέψει το 30% των υφάλων του πλανήτη που αποτελούν ζωτικό παράγοντα στην αναπαραγωγή των ψαριών που τρέφουν τον μισό πληθυσμό της Γης.

Αντί λοιπόν να στραφούμε σε άλλου είδους ενέργεια όπως είναι η ηλιακή και να σπαταλήσουμε κονδύλια στην ερευνά για τη μετατροπή και αποθήκευση της, εμείς εμμένουμε στα συμφέροντα των ελαχίστων, που φαντάζονται ότι θα γλυτώσουν από τη λαίλαπα επειδή έχουν λεφτά. Ο Ήλιος μέσα σε μια ώρα προσφέρει στη Γη όση ενέργεια καταναλώνει ο άνθρωπος σε ένα χρόνο!

 Αν συνεχίσουμε η φύση θα εκδικηθεί πολύ σκληρά και εμείς δεν θα έχουμε που να πάμε ή πώς να αντιδράσουμε. Ας αναλάβουμε δράση όσο είναι καιρός!