Οι σκλάβοι του χθες και του σήμερα – Πόσο ελεύθεροι είμαστε

Πρόσφατα είδα τα αριθμητικά στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα μια επιστημονική ομάδα η οποία χαρτογραφεί τα γονίδια του ανθρώπου και αρκετών άλλων όντων, αποδεικνύοντας ποσό μικρές είναι οι γενετικές διαφορές ανάμεσα στις διάφορες φυλές, αληθινά ασήμαντες υπό μια ευρύτερη οπτική γωνία, αποτελούν συχνά την αιτία για εκρήξεις πέρα από κάθε μέτρο και χρησιμοποιούνται ως δικαιολογία για εκμετάλλευση πέρα από τα όρια, δηλαδή σκλάβους.

Δεν πάει πολύς καιρός που ένα μεγάλο μέρος της λευκής Αμερικάνικης κοινωνίας θεωρούσε τους μαύρους και τους Ασιάτες ως υπάνθρωπους!

Αυτό δεν πρόεκυπτε από κάποια πραγματικά δεδομένα, αλλά από τοπικιστικές και εθνικιστικές διαθέσεις που είχαν στη λογική τους το κέρδος μέσα από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Οι σκλάβοι πχ στην Αμερική ήταν κλεμμένοι αφρικανοί, που το χρώμα τους και μόνο έκανε τους εκεί μεγαλοτσιφλικάδες να θεωρούν υπάνθρωπους, με αποτέλεσμα να τους συμπεριφέρονται ως ζώα.

Αλλά και στην αρχαία Ελλάδα, οι σκλάβοι (δούλοι) αποτελούσαν στις πόλεις κράτη μια μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων, στη δημογραφία της αρχαίας Αθηνάς πχ ο πληθυσμός  πρέπει να άγγιζε τους 80.000 κατά τον 6ο και 5ο αιώνα π.Χ., και υπήρχαν τρεις με τέσσερις δούλοι κατά μέσο όρο ανά σπιτικό, που σημαίνει ότι όταν πάνω από 60.000!

Οι σκλάβοι στην Αθήνα αποτελούσαν περιουσία του αφέντη τους (ή του κράτους), που μπορούσε να τους μεταχειριστεί όπως έκρινε σωστό. Μπορούσε να τους δώσει, πουλήσει, νοικιάσει ή κληροδοτήσει. Ένας δούλος μπορούσε να παντρευτεί και να αποκτήσει παιδιά, αλλά μια τέτοια οικογένεια δεν ήταν αναγνωρισμένη από την πολιτεία, και ο κύριός τους μπορούσε να σκορπίσει τα μέλη της αν ήθελε.

Σήμερα θα αναρωτηθεί κάνεις τι γίνετε, υπάρχουν σκλάβοι; Κι αν ναι πόσοι είναι; Η απάντηση έρχεται  από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO) το 2012 υπήρχαν 20,9 εκατομμύρια σύγχρονοι σκλάβοι στον πλανήτη. Οι ειδικοί μάλιστα μας επισημαίνουν ότι οι εκτιμήσεις τους είναι μάλλον συντηρητικές, καθώς τέτοιου είδους εγκλήματα συνήθως παραμένουν κρυμμένα από τα μάτια μας. Μπορεί σε καμία χώρα να μην επιτρέπεται το εμπόριο ή η ιδιοκτησία ανθρώπων, όμως σήμερα υπάρχουν διπλάσιοι είλωτες απ’ όσους υπήρχαν στα 350 χρόνια που διήρκεσε το διατλαντικό εμπόριο σκλάβων. «Τρεις στους 1.000 ανθρώπους, εξαναγκάζονται παγκοσμίως σε υποχρεωτική εργασία». Τα θύματα; Γυναίκες και άντρες, ανήλικοι και παιδιά που εργάζονται χωρίς αντάλλαγμα με μοναδική ανταμοιβή τη βία, τις απειλές και αν είναι τυχεροί λίγο φαγητό

Μια άλλη κατηγορία είναι η δίκη μας, ναι σωστά, η δίκη μας, διότι κι εσύ που διαβάζεις αυτό το άρθρο είσαι ενας σύγχρονος σκλάβος, που άπλα δεν το καταλαβαίνεις – ή δεν θέλεις να το καταλάβεις – διότι ως σύγχρονος σκλάβος είναι αναγκασμένος να εργάζεται χωρίς διακοπή μέχρι θανάτου επειδή το οικονομικό όφελος που κερδίζει σε 1 μήνα αρκεί για να πληρώσει την διαμονή του για 1 μήνα, να τραφεί για 1 μήνα, να ταξιδέψει από και προς της εργασία του για 1 μήνα κλπ.

Δεδομένου ότι τα χρήματά του αρκούν μόνο για 1 μήνα ο σύγχρονος δούλος είναι αναγκασμένος να εργάζεται όλη του τη ζωή μέχρι το θάνατο.

Η σύνταξη στα γεράματα επίσης είναι μια μεγάλη απάτη διότι ο δούλος-συνταξιούχος πληρώνει το σύνολο της σύνταξης για τη στέγαση και τη τροφή, και ο δούλος -συνταξιούχος δεν διαθέτει ποτέ ελεύθερα χρήματα.

Τώρα πόσο ελεύθερος αισθάνεστε;