Ζακύνθιοι λογοτέχνες Διονύσιος Σολωμός

Κάντε like στο blog μας στο facebook

Στις 8 Απριλίου του 1798 γεννήθηκε στη Ζάκυνθο ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός.

Ήταν γιος του κόντε Νικολάου Σολωμού. Η μητέρα του ανήκε στο υπηρετικό προσωπικό του σπιτιού του κόντε και λεγόταν Αγγελική Νίκλη.

Λίγες μέρες πριν τον θάνατο του, το 1807, ο κόντε Σολωμός, αναγνώρισε σαν γιούς του τον ποιητή, αλλά και τον αδελφό του Δημήτριο.

Την κηδεμονία του ποιητή ανέλαβε ο κόμης Νικόλαος Μεσσαλάς.

Σε ηλικία 10 ετών, ο κηδεμόνας του τον έστειλε στην Ιταλία όπου συνέχισε την εκπαίδευσή του και σπούδασε νομικά και φιλολογία. Ο Σολωμός, έχοντας γνωρίσει την αρχαία ελληνική γραμματεία μέσα από ιταλικές μεταφράσεις, έγραψε στα ιταλικά.

Στην ιταλική περίοδο του έργου του Σολωμού, είναι φανερή η επίδραση του ρεύματος του ρομαντισμού.

Το 1818, όταν έγινε 20 ετών, ο Σολωμός επέστρεψε στη Ζάκυνθο, όπου γνωρίστηκε με τον Γεώργιο Τερτσέτη και τον Αντώνιο Μάτεσι. Ο Σπυρίδων Τρικούπης, γνωστός για το τετράτομο ιστορικό του έργο για την Ελληνική Επανάσταση, συναντήθηκε το 1822 με τον Σολωμό, του είπε ότι "η Ελλάδα περιμένει τον Δάντη της" και τελικά τον έπεισε να γράφει ποίηση στην ελληνική γλώσσα.

Τότε έγραψε ο Σολωμός την "Ξανθούλα" και πέρασε στη δεύτερη περίοδο του έργου του, γνωστή ως ζακυνθινή.

Το 1823, επηρεασμένος από την Επανάσταση του 1821, έγραψε το περίφημο ποίημα "Ύμνος εις την Ελευθερία", που οι πρώτες δύο στροφές του αποτελούν τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας.

Οι "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι", άλλο ένα πολύ σημαντικό έργο του, ξεκινάει το 1826.

Σ' αυτό το έργο περιγράφει τις τελευταίες δύο εβδομάδες της δεύτερης πολιορκίας του Μεσολογγίου, μέχρι την ηρωική έξοδο.

Το 1828, ο Σολωμός μετακομίζει στην Κέρκυρα και ξεκινάει μια νέα, ωριμότερη, συγγραφική περίοδο.

Μαζί με τον Πολυλά και τον Λούντζη, ασχολήθηκε με τη γερμανική φιλοσοφία και ποίηση.

Η δικαστική διεκδίκηση της πατρικής κληρονομιάς του από τον, ομομήτριο, ετεροθαλή αδερφό του επηρέασε πολύ άσχημα την ψυχολογία του Διονύσιου Σολωμού.

Η έκβαση της δίκης ήταν υπέρ του Σολωμού αλλά είχε σαν αποτέλεσμα να αποξενωθεί από την μητέρα του και να απομονωθεί ακόμα περισσότερο κοινωνικά.

Το 1833 γράφει τον "Κρητικό", ένα επικολυρικό έργο επηρεασμένο από τον "Ερωτόκριτο" του Κορνάρου.

Ο ποιητής εργάστηκε μέχρι το 1844 με τους "Ελεύθερους Πολιορκημένους", αλλά δεν το ολοκλήρωσε.

Πέθανε στις 9 Φεβρουαρίου του 1857 από εγκεφαλική συμφόρηση.

Ο Σολωμός υποστήριζε τη χρήση της δημοτικής γλώσσας, θέση που ανάπτυξε το 1824 στο "Διάλογο", διαφωνώντας τόσο με τον Κοραή όσο και με τους αρχαϊστές.

Η ελευθερία, η θρησκεία, ο έρωτας και η φύση είναι τα πιο βασικά θέματα του έργου του Σολωμού.

Το 1859 ο ποιητής Ιάκωβος Πολυλάς, μαθητής του Σολωμού, δημοσίευσε τα περισσότερα έργα του Σολωμού.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι όσο ζούσε ο Διονύσιος Σολωμός είχαν δημοσιευτεί κάποια από τα έργα του σε περιοδικά, ανάμεσά τους "Η Γυναίκα της Ζάκυνθος" και αποσπάσματα από τον "Λάμπρο" και ο "Ύμνος εις την Ελευθερία" ήταν το μόνο που είχε τυπωθεί σε βιβλίο.

Ο Διονύσιος Σολωμός, με το σημαντικότατο έργο του, οριοθετεί την Επτανησιακή Σχολή - προσολωμικοί, σολωμικοί, μετασολωμικοί και εξωσολωμικοί.

Η Επτανησιακή Σχολή ακολούθησε το ρεύμα του ρομαντισμού και παρουσίασε κυρίως ποιητικά έργα.

Η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι λογοτέχνες της Επτανησιακής Σχολής είναι η δημοτική, επηρεασμένη κάποιες φορές από το τοπικό ιδίωμα των Ιόνιων Νησιών και οι κύριοι άξονες της θεματολογίας τους είναι η πατρίδα, η φύση και ο αγνός έρωτας.