Τι είπε στη βουλή ο Στ. Κοντονής για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο ( Βίντεο)

Σε ομιλία του στην ολομέλεια της βουλής στο πλαίσιο της συζήτησης για το αντιρατσιστικό ο βουλευτής Ζακύνθου Σταύρος Κοντονής δήλωσε τα ακόλουθα:

«Σεμνύνομαι να αναφέρω σήμερα στην Εθνική Αντιπροσωπεία, την ημέρα που συζητάμε το αντιρατσιστικό, ότι προέρχομαι από ένα νομό, τη Ζάκυνθο, μοναδικό νομό, μοναδική περιοχή που σε όλη την Ευρώπη -τη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη - δεν έδωσε ούτε έναν εβραίο στις δυνάμεις του ναζισμού την περίοδο ’41-’44 για να οδηγηθεί στα στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Από την πατρίδα μου, από τη Ζάκυνθο δεν πήγε ούτε ένας… διότι και ο τοπικός πληθυσμός και ο τότε Ιεράρχης Χρυσόστομος και ο τότε Δήμαρχος αρνήθηκαν να συμπράξουν σε αυτό έγκλημα. Αυτό το παράδειγμα των συμπατριωτών μου εκείνης της περιόδου είναι και ένα φωτεινό ορόσημο, πώς εμείς οι πολίτες, όχι σε συνθήκες Δημοκρατίας, αλλά σε δύσκολες εποχές της απόλυτης αυθαιρεσίας, της Κατοχής, θα μπορούσαμε και πρέπει και μπορούμε να προστατεύουμε πάντοτε τους αδύναμους, τις μειοψηφίες, όλους εκείνους που αυθαίρετα βρίσκονται κάτω από το διωγμό, είτε του κράτους είτε περιθωριακών ομάδων που στοχοποιούν μειοψηφίες.

Πέρα όμως, από αυτήν την ιστορία έχει και την ιστορία του το σημερινό νομοσχέδιο. Προ μιας εβδομάδας ο κ. Μπαλτάκος, κύριε Υπουργέ, αναφέρομαι σε εσάς, δήλωσε σε ραδιοσταθμό των Αθηνών ότι ήταν αυτός που εμπόδισε τη συζήτηση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου στην Ολομέλεια. Το δήλωσε ο ίδιος. Και διέψευδε εσάς, ο οποίος μας λέγατε ότι από φόρτο εργασίας δεν το φέρνατε για τη συζήτηση. Και είπε και κάτι άλλο ο κ. Μπαλτάκος που είναι ακόμα πιο ανησυχητικό, ότι τα περί σεξουαλικού προσανατολισμού και Συμφώνου Συμβίωσης βγήκαν από το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο με δική του παρέμβαση και δεν θα ξαναέρθουν προς συζήτηση.

kontonisBanias2 Προσέξτε, κύριε Υπουργέ, αν τελείτε ακόμα υπό τις οδηγίες του κ. Μπαλτάκου, εδώ υπάρχει μόνιμο ζήτημα αξιοπιστίας των όσων μας λέτε και σοβαρότητας της Κυβέρνησης. Το δεύτερο που θέλω να πω είναι ότι στην ιστορία αυτού του νομοσχεδίου ξεκινάμε από το ν. 927/79 ο οποίος ήταν ένας νόμος που ποτέ δεν εφαρμόστηκε. Ήταν ένας αντιρατσιστικός νόμος που ποτέ δεν εφαρμόστηκε. Και πολύ φοβόμαστε, μήπως και αυτός ο νόμος -για τον οποίο διατυμπανίζει η Κυβέρνηση ότι λύνει το πρόβλημα- μείνει στα χαρτιά, μείνει στα αζήτητα.

Ένα άλλο ζήτημα, κύριε Υπουργέ, που σας θέσαμε κατά τη συζήτηση στην Επιτροπή είναι το εξής. Μας φέρνετε ένα σχέδιο νόμου για το οποίο δεν έχει γίνει δημόσια διαβούλευση. Ξέρετε, κύριοι συνάδελφοι, τι έχει γίνει με αυτό το σχέδιο νόμου; Η Κυβέρνηση και το Υπουργείο Δικαιοσύνης πήρε τη διαβούλευση που είχε γίνει στο σχέδιο νόμου επί Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και το ενσωμάτωσε στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο. Αυτό ξεπερνάει, κύριε Υπουργέ, κάθε όριο. Πήρατε τη δημόσια διαβούλευση για ένα άλλο σχέδιο νόμου και τη φέρατε συνημμένη στο σημερινό. Δημόσια διαβούλευση για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν έχει γίνει.

Όπως σας λέω όμως, κύριε Υπουργέ, αυτά τα πράγματα, σας λέω ότι ήταν θετικό το γεγονός ότι προσθέσατε στο άρθρο 2 τα ζητήματα του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου. Το θεωρούμε θετικότατο αυτό το πράγμα εκ μέρους σας. Όμως, θα πρέπει να δούμε το άρθρο 2 συνολικά.

Η ελευθερία πολιτικής και ιδεολογικής έκφρασης, ακόμα και όταν φτάνει σε ακρότατες μορφές, ακόμα και όταν παραβιάζει τα ηθικά και ψυχολογικά όρια τα οποία προκύπτουν από την ιστορική μνήμη, οφείλει να διαφυλαχθεί ως το πιο πολύτιμο αγαθό σε μια χώρα που δυστυχώς εδώ και τέσσερα χρόνια η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία δοκιμάζεται. Είτε πρόκειται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, των οποίων η τέλεση έχει δικαστικά διαγνωσθεί, όπως είναι η Δίκη της Νυρεμβέργης και του Τόκιο, είτε για εγκλήματα, τα οποία παραμένουν νομικά και πολιτικά αμφισβητούμενα, δεν είναι θεμιτό να ποινικοποιείται η ιδεολογική ή και η φρονηματική στάση απέναντι σε αυτά, καθώς η ιστορική θέαση, ακόμη και αν αποκτά αποκρουστικές ή και απαράδεκτες μορφές, δεν πρέπει και δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο του ποινικού νομοθέτη ή του αρμόδιου εισαγγελέα ποινικής δίωξης.

Ακόμη και οι διώξεις φαιδρών ιστορικών, όπως ο Irving, έχουν ένα χαρακτήρα έντονα προβληματικό στα πλαίσια μιας δημοκρατίας η οποία σέβεται τον εαυτό της. Ακόμη και ζητήματα που έχουν απασχολήσει την ελληνική κοινωνία έντονα, όπως οι πράξεις εθνικής εκκαθάρισης και οι γενοκτονίες τμημάτων του μικρασιατικού και ποντιακού ελληνισμού ή των Αρμενίων, δεν είναι δυνατόν να οδηγούν ανθρώπους που σκέπτονται ή κρίνουν διαφορετικά στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Ειδικά στη χώρα μας που λόγω του μετεμφυλιακού κράτους διώκονταν για δεκαετίες χιλιάδες κομμουνιστών και αριστερών πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα.

Να σκεφθούμε κάτι ως υπόθεση εργασίας. Ας υποθέσουμε ότι μία Βουλή –η επόμενη Βουλή- μπορεί να χαρακτηρίσει ως μαζικό έγκλημα τα μοναδικά μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στρατόπεδα συγκέντρωσης που λειτούργησε το μετεμφυλιακό κράτος της δεξιάς στη Μακρόνησο και σε άλλα νησιά. Τι θα γίνει τότε; Αν χαρακτηριστεί από τη Βουλή, θα απαγορεύεται η πολιτική τοποθέτηση απέναντι σε μια τέτοια απόφαση; Θα ποινικοποιείται; Καταλαβαίνετε, λοιπόν, σε τι αδιέξοδα φθάνουμε ορισμένες φορές, όταν, αντί να αντιμετωπίζουμε τα κοινωνικά προβλήματα δια της νομοθεσίας, προσπαθούμε να διαμορφώσουμε την ιστορία, όπως μας αρέσει.

Και εδώ ακριβώς, θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας και τις τροπολογίες που έχουν καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα σχετικά με το Σύμφωνο Συμβίωσης.

Περισσεύει, κύριοι Βουλευτές, η υποκρισία να μας λέτε σήμερα ότι είναι μια τροπολογία άσχετη με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, όταν χθες στο νομοσχέδιο για τις υδατοκαλλιέργειες φέρατε τροπολογίες για τις ΠΑΕ!

Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας! Νομίζω ότι είναι θέμα κοινωνικής ευαισθησίας, ισότητας και δημοκρατίας να ρυθμιστούν αυτά τα ζητήματα όχι μόνο γιατί σας το ζητάει η Αντιπολίτευση αλλά γιατί σας το ζητάει και κόμμα της Συγκυβέρνησης. Πρέπει, επιτέλους, η Κυβέρνηση να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν της αυτά τα ζητήματα!

Εμείς δεν θα κάνουμε το χατίρι κανενός, να μιλήσουμε σήμερα αρνητικά για τα θέματα του εξανδραποδισμού και της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Διότι πράγματι υπήρξαν. Έχουν σχέση αυτά τα θέματα με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο; Έχουν καμία σχέση; Έχουν πέσει θύματα ρατσιστικής βίας συνάνθρωποί μας, συμπολίτες μας γι’ αυτά τα ζητήματα; Επομένως, και σε αυτό το σημείο η υποκρισία περισσεύει.

Καλό, λοιπόν, είναι με αίσθημα ευθύνης να ερχόμαστε να συζητάμε για τα θέματα που φλέγουν την ελληνική κοινωνία και όχι να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας».