Η ιστορία του Μεγάρου Μαξίμου

Το Μέγαρο Μαξίμου, στο οποίο στεγάζεται το γραφείο του εκάστοτε πρωθυπουργού αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της νεότερης ιστορίας μας.

Σε αυτό το κτήριο έχουν πραγματοποιηθεί συναντήσεις πολιτικών αρχηγών και έχουν ληφθεί αποφάσεις που επηρέασαν το ρου της χώρας.

Πρόκειται για ένα κτήριο του κέντρου της Αθήνας τόσο γνώριμο αλλά και τόσο άγνωστο παράλληλα, καθώς λίγες είναι εκείνες οι πληροφορίες που γνωρίζουμε για αυτό και την ιστορία του.

Θεμελιώθηκε το 1912 στην οδό Ηρώδου Αττικού 19 για λογαριασμό του εφοπλιστή Αλέξανδρου Μιχαληνού, στο σημείο που προηγουμένως ήταν ένας εκ των βασιλικών κήπων.

Αυτό που ίσως δεν ξέρει ο περισσότερος κόσμος είναι ότι το όνομά του το έλαβε από τον πρώτο ένοικό του, τον πρωθυπουργό Δημήτριο Μάξιμο.

Όμως το 1916 η χήρα του Μιχαληνού Ειρήνη, το γένος Μανούση, η οποία εν τω μεταξύ είχε παντρευτεί τον Δημήτριο Μάξιμο, πούλησε την οικία στον Λεωνίδα Εμπειρίκο.

Το 1921 ξαναγόρασε το ημιτελές έως τότε μέγαρο.

Στη συνέχεια, και αφού ολοκληρώθηκαν οι εργασίες στο σπίτι, η οικογένεια Μαξίμου εγκαταστάθηκε σε αυτό.

Ο Δημήτριος Μάξιμος υπήρξε ιδιαίτερα φιλότεχνος και για αυτό τον λόγο τους τοίχους του αρχοντικού του κοσμούσαν περίφημοι ζωγραφικοί πίνακες.

Το κτίριο χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της κατοχής από τις γερμανικές αρχές ως οικία του Γερμανού ναυάρχου των δυνάμεων του Αιγαίου.

Μετά την απελευθέρωση έμεινε για ένα διάστημα ο πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ελλάδα.

Το 1952 το ελληνικό Δημόσιο αγόρασε το μέγαρο από τον Δημήτριο Μάξιμο στην τιμή των πέντε δισεκατομμυρίων πεντακοσίων εκατομμυρίων δραχμών.

Κυβερνητική επιτροπή είχε εκτιμήσει την αξία του μεγάρου στα έντεκα δισεκατομμύρια, αλλά ο ιδιοκτήτης του όχι μόνο δέχτηκε να το παραχωρήσει με τα μισά χρήματα, αλλά προσέφερε και την επίπλωση της οικίας του μαζί με τους πίνακες που βρίσκονταν σε αυτήν.

Η κυβέρνηση, για να τιμήσει την προσφορά του Δημητρίου Μάξιμου, δήλωσε μέσω του προέδρου της ότι το κτίριο θα διατηρήσει το αρχικό του όνομα, δηλαδή Μέγαρο Μαξίμου.

Το μέγαρο έμεινε για αρκετά χρόνια κενό, ενώ την περίοδο της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών απειλήθηκε με καταστροφή. Έως το 1982 που παραχωρείται στο Υπουργείο Προεδρίας όπου αποφασίστηκε η συντήρηση και η επισκευή του ενώ το 1982 παραχωρήθηκε στο Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως, με σκοπό την στέγαση του γραφείου του εκάστοτε πρωθυπουργού.

Οι εργασίες αποκατάστασης έγιναν από τους Αριστόδημο και Ειρήνη Μαντζουράνη και από την Γεωργία Ζώη.

Μέχρι σήμερα δεν είναι εξακριβωμένο ποιος αρχιτέκτονας σχεδίασε το κτήριο. Σύμφωνα με τον Κώστα Μπίρη και τον Κυδωνιάτη, είναι ο Αναστάσιος Χέλμης, ενώ σύμφωνα με τον Καμπάνη ο Αναστάσιος Μεταξάς.

Δεν αποκλείεται πάντως να έχουν ασχοληθεί και οι δύο με την σχεδίαση του κτηρίου, καθώς οι κατασκευές πραγματοποιήθηκαν σε δύο φάσεις, η μια στις αρχές της δεκαετίας του 1910 και η άλλη κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920.