Έθιμο: Στη Ζάκυνθο τρώμε μπακαλιάρο σκορδαλιά την 25η Μαρτίου ημέρα του ευαγγελισμού

Τα περισσότερα σπίτια στη Ζάκυνθο την 25^η Μαρτίου, ημέρα που τιμάται η εθνική εξέγερσης των Ελλήνων κατά της οθωμανικής τυραννίας, συμπίπτει με την χριστιανική εορτή του ευαγγελισμού της Θεοτόκου, όπου ο μπακαλιάρος με σκορδαλιά έχει την τιμητική του.

Η ημέρα αυτή είναι ιερή, διότι εκτός από την παλιγγενεσία του έθνους , για τους χριστιανούς γιορτάζετε η αναγγελία της ενανθρώπισης του Θεού και η διαβεβαίωση για την απολύτρωσή τους από τα δεινά της πλάνης, του σκότους και της κατάπτωσης, αφού εκείνη την ημέρα ο αρχάγγελος Γαβριήλ ανακοίνωσε στην Παναγία ότι είναι ευλογημένη ανάμεσα στις γυναίκες και έχει επιλεγεί ως η μητέρα του Ιησού Χριστού, παραδίδοντάς της τον κρίνο της καρποφορίας.

Ως έθιμο στη Ζάκυνθο ( αλλά και σχεδόν σε όλη την Ελλάδα) για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου καθιερώθηκε και ο μπακαλιάρος με σκορδαλιά.

Κι αυτό διότι κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, η Εκκλησία επέτρεπε στους πιστούς να φάνε ψάρι μόνο δύο φορές, του Ευαγγελισμού και την Κυριακή των Βαΐων.

Η ιστορία του μπακαλιάρου ξεκινάει με την εποχή των Βίκινγκς, όπου πρωτοεμφανίστηκε σαν εμπορικό προϊόν περί το 800 μ.Χ. Μάλιστα, λέγεται ότι κυνηγώντας βακαλάους, οι Βίκινγκς ανακάλυψαν κατά λάθος το "νέο κόσμο".

Πρώτοι τον πάστωσαν οι Βάσκοι, που ξεκίνησαν το εμπόριο του μπακαλιάρου από το Μεσαίωνα και τον ονόμασαν "ψάρι του βουνού", ενώ στη χώρα μας, ήρθε τον 15ο αιώνα και στο ελληνικό τραπέζι μπήκε κατά τη διάρκεια της σαρακοστιανής νηστείας.

Ιστορικά, εκείνοι που έστελναν στην Ελλάδα μεγάλες ποσότητες μπακαλιάρου ήταν οι Άγγλοι, οι οποίοι τον αντάλλασσαν με σταφίδες, ένα προϊόν που στη Ζάκυνθο καλλιεργείτε για αιώνες, και κατά συνέπεια είχε για τα νοικοκυριά χαμηλό κόστος.