Το κάστρο της Ζακύνθου ένα μνημείο αόρατο στον επισκέπτη

Ίσως να είναι το μοναδικό κάστρο στην Ελλάδα που δεν μπορεί να το διακρίνει κάνεις από μακριά κι όμως δεσπόζει πάνω από τη πόλη της Ζακύνθου.

Ο λόγος είναι ότι το κρύβουν τα μεγάλα πεύκα που είναι φυτεμένα μέσα και έξω απ αυτό διότι στα παλαιότερα χρόνια είχε δημιουργηθεί φυτώριο με δασικά φυτά, για τις ανάγκες της τεχνικής αναδάσωσης στο νησί.

Βέβαια κάνεις δεν θέλει τα δένδρα να φύγουν, αντιθέτως επιβάλλεται να παραμείνουν, όμως πρέπει και κάποιοι να μεριμνούν για το κλάδεμα και καθάρισμα της περιοχής από τα ξερά και σπασμένα κλαδιά, αλλά και τα τείχη θέλουν άμεσα καθάρισμα μιας και διάφορα φυτά και θάμνοι φυτρώνουν ανάμεσα στους αρμούς καταστρέφοντας τη δομή του τείχους.

Επίσης θα πρέπει με κατάλληλη μελέτη από ειδικούς, κάποια από αυτά τα δένδρα να απομακρυνθούν ώστε να είναι άμεσα ορατό στον επισκέπτη του τόπου μας, αλλά και να φωταγωγηθεί για να στολίζει την πόλη μας κατά τις νυχτερινές ώρες. Το ερώτημα είναι ποιος έχει την ευαισθησία να ασχοληθεί με αυτό; Δυστυχώς μέχρι τώρα κανένας!

Το Ενετικό Φρούριο Ζακύνθου όπως είναι η επίσημη ονομασία του, βρίσκεται στη θέση που σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες υπήρχαν τα τείχη της Αρχαίας Ακρόπολης (Ψωφίδας). Οι επαναλαμβανόμενοι μεγάλοι σεισμοί που έπλητταν το νησί κατέστρεφαν και τα οχυρωματικά έργα με αποτέλεσμα να ανακατασκευάζονται συχνά.

Η κατασκευή των τειχών και των οχυρώσεων του Φρουρίου, που έχουν διασωθεί, ολοκληρώθηκε το 1646, όταν proveditor general da mar ήταν ο Io Bapt. Grimani, από Ενετούς μηχανικούς με ντόπιους μαστόρους, με μεγάλη επιμέλεια και ανθεκτικά υλικά.

Τότε κατασκευάστηκε και ο κύριος λιθόστρωτος δρόμος, που έφτανε μέχρι τον αιγιαλό, η περίφημη Strada Giustiniana, η Σαρτζάδα, όπως καθιερώθηκε τα νεώτερα χρόνια. Σημαντική επέμβαση για τη συντήρηση κι επισκευή των τειχών, αλλά και των κτιρίων του Φρουρίου, με παράλληλη φροντίδα για το σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης, έγινε από τους ΄Αγγλούς το 1812, όταν ήταν κυρίαρχοι στο νησί.