Η πολύπαθη Αλ Ρώμα και οι ζακυνθινοί που δεν ξέρουν τι θέλουν (ΔΗΜΟΤΕΣ & ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ)

Μέχρι και το 1999 η Αλέξανδρου Ρώμα ήταν ένας απλός δρόμος της Ζακύνθου, αλλά τότε εξελέγει δήμαρχος ένας άνθρωπος με όραμα για τον δήμο Ζακύνθου που είχε διευρυνθεί με βάσει το σχέδιο Καποδίστριας 1, εντάσσοντας και τα χωριά (Δημοτικά διαμερίσματα),

Γαϊτανίου, Μπόχαλης, αμπελοκήπων, Αργασίου, και Βασιλικού.

Ο τότε νεοεκλεγείς δήμαρχος κ. Γιάννης Αγαλιανός, ξεκίνησε ένα μεγάλο έργο για το οποίο η Ζάκυνθος και οι ζακυνθινοί, πρέπει να του είμαστε ευγνώμονες.

Ήταν το έργο της αποχέτευσης της πόλις Ζακύνθου, ένα έργο μέγιστης αξία για τη χώρα, που αν δεν είχε γίνει ακόμα η Ζάκυνθος θα έπλεε στο σκατό!!!

Και μη μου πείτε ότι θα το έκανε άλλος… ποιος ο καταδικασθείς από την ελληνική δικαιοσύνη Τσαγκαρόπουλος;

Παράλληλα με την ολοκλήρωση του έργου αποφασίστηκε και η πεζοδρόμηση της Α Ρώμα, ένα όραμα το οποίο θα έδινε πνοή στο κέντρο της χωράς, και το κυριότερο θα έφερνε ανάπτυξη στον τόπο.

Όμως το έργο της αποχέτευσης για διάφορους λόγους τεχνικούς, αλλά και υποχρηματοδότησης καθυστερούσε, με αποτέλεσμα να παραδοθεί προς το τέλος της θητείας του.

Στις εκλογές του 2002 για το μεγάλο αυτό έργο οι ζακυνθινοί τον τιμώρησαν δίνοντας του ποσοστό μόλις 28,4%, ενώ στον αντίπαλο του 43,9%.

Κι έτσι ανέλαβε τον δήμο η λαίλαπα Τσαγκαρόπουλου, που απαξίωσε το έργο αφενός, αλλά κι αφετέρου δεν προχώρησε στα δευτερεύοντα έργα που θα καθιστούσαν λειτουργική την Αλέξανδρου Ρώμα, όπως τα παρκινγκ περιφερειακά της πόλις αλλά και η αστική συγκοινωνία.

Άλλο ένα σχέδιο που προέβλεπε το μπάζωμα μέρους του λιμανιού που με τη κατάλληλη διαμόρφωση θα δημιουργείτο παρκινγκ που θα επεκτεινόταν σε όλο το μήκος της παραλιακής εγκαταλείφθηκε (ένα έργο που θα έλυνε το κυκλοφοριακό της χώρας)

Και παράλληλα τη δημιουργία μαρίνας και τη μεταφορά του εμπορικού λιμανιού στα Λαζαρέτα.

Σ’ όλα αυτά ήρθε να προστεθεί και η ανακάλυψη του τότε νομάρχη κ. Δ Γάσπαρου, που ω του «θαύματος» η Α Ρώμα ήταν «εθνική οδός»…

Η σημερινή δημοτική αρχή όταν ανέλαβε, φρόντισε να κλείσει τη κυκλοφορία των οχημάτων από τον πολύπαθο δρόμο, όμως δε φρόντισε να κάνει και παραλία έργα, και ταυτόχρονος να μεριμνήσει για τους μόνιμος κατοίκους, και τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα και τους υπεργήρους.

Αλλά ούτε ανέπτυξε νέους χώρους στάθμευσης, έχοντας σαν όραμα τον πλήρη αποκλεισμό των αυτοκινήτων από τη χώρα, όπως η πεζοδρόμηση της Λομβάρδου, κάτι που είναι ουτοπικό.  Αλλά κα συνάντα τεράστιες αντιρρήσεις, διαβάστε εδώ  

(Για φανταστείτε έναν έμπορο που πάει να καταθέσει το τζίρο της επιχείρησης του στη τράπεζα να πηγαίνει με τα πόδια και μες τη τρελή χαρά καβαλώντας δεκάδες χιλιάδες ευρώ)

Δυστυχώς όλα στη Ζάκυνθο γίνονται πλέον χωρίς πραγματική μελέτη, και με σκέψεις που μάλλον δεν είναι τις παρούσης για να εφαρμοστούν, όμως η Α Ρώμα πρέπει να αναβαθμιστεί και να γίνει ένα πραγματικός χώρος περίπατου κι εμπορίου όπως αλλού, διότι σήμερα και οχήματα μπαίνουν, αλλά και ο κόσμος δεν έχει λόγους να τον επισκευθεί.  

Κάποτε θα πρέπει να κάτσουμε κάτω όλοι – και όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι κι όχι μόνο κάποιοι φωστήρες της άγνοιας, και του ξερολισμού – κα να συζητήσουμε σοβαρά, γιατί η Ζάκυνθος ανήκει σε όλους μας και όχι μόνο σε κάποιους.