Σαν σήμερα έγινε από τους Ναζί, η σφαγή του Διστόμου

Συντάκτης Ζακυνθινή Αλεπού

Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα των Ναζί στην Ελλάδα. Προκάλεσε διεθνή κατακραυγή και πανελλήνιο πένθος. Η Σφαγή στο Δίστομο κάνει ακόμη και σήμερα τους Έλληνες να σκεφτούν τα δεινά που μπορούν να υποστούν αθώοι άνθρωποι σε έναν πόλεμο.

Στις αρχές του καλοκαιριού του 1944 στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς, Ελλάδα. Σε όλα τα μέτωπα του πολέμου η ναζιστική Γερμανία βιώνει την μία ταπείνωση μετά την άλλη...

Σύμμαχοι έχουν αποβιβαστεί στην Νορμανδία στις 6 Ιουνίου  και οι ιθύνοντες του γερμανικού στρατού βλέπουν πως το τέλος πλησιάζει. Οι Ναζί δεν ήταν ανίκητοι, ούτε κι εδώ καθώς οι ελληνικές αντάρτικες ομάδες με πρωτοστάτη τον ΕΛΑΣ προκαλούν πολλές φθορές με αποτέλεσμα να έχουν εξελιχθεί σε έναν πραγματικό πονοκέφαλο για τους κατακτητές.

Στις 10 Ιουνίου γίνεται άλλη μία μάχη μεταξύ ανταρτών και ναζί , ωστόσο το σημαντικό γεγονός δεν ήταν η μάχη, αλλά το αποτέλεσμα αυτής.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της ημέρας εκείνης μία στρατιωτική φάλαγγα των Ες-Ες ξεκινά από την Λιβαδειά με προορισμό την Αράχοβα έχοντας ως βασικό σκοπό την εξόντωση των ανταρτών, και τον εκφοβισμό των κάτοικων των γύρω περιοχών.

Στο Δίστομο τα γερμανικά στρατεύματα ενώνονται με μία άλλη ομάδα που ερχόταν από την Άμφισσα, και όδευσαν προς το Στείρι. Εκεί είπαν στους κατοίκους να μην εγκαταλείψουν το χωριό εάν δεν γυρίσουν πίσω και ζήτησαν τους αποκαλύψουν εάν έχουν πληροφορίες για τις θέσεις των ανταρτών.

Όταν έφυγαν απ’ το χωριό οι κατακτητές οι οποίοι σε δυο οχήματα είχαν Γερμανούς στρατιώτες που είχαν μεταμφιεσθεί σε χωρικούς, δέχονται επίθεση στην θέση Καταβόθρα από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Η μάχη είναι σύντομη αλλά σφοδρή. Οι Ναζί αναγκάζονται να υποχωρήσουν αφήνοντας στο πεδίο της μάχης πολλούς νεκρούς και 15 τραυματίες.

Μετά την ταπείνωση οι Γερμανοί με το μίσος το μένος και την αθλιότητα που χαρακτηρίζει κάθε φασίστα και ναζί, θέλησαν να χρησιμοποιήσουν ως εξιλαστήρια θύματα του κατοίκους του Διστόμου, καθώς πίστευαν πως είχαν ειδοποιήσει τους αντάρτες.

Η ιδέα και η υλοποίηση του σχεδίου ανήκε στον διοικητή των μονάδων και υπολοχαγό Χανς Ζάμπελ, ο οποίος έδωσε εντολή να σφαγιασθούν οι κάτοικοι του Διστόμου και να πυρποληθεί ολόκληρο το χωριό. Το υπόλοιπο της ημέρας ήταν μαρτυρικό για εκατοντάδες Έλληνες.

Το χωριό άδειασε καθώς όλοι οι κάτοικοι κρύφτηκαν στα σπίτια τους. Αυτό δεν εμπόδισε κανέναν από τους κατακτητές. Εισήλθαν με τα όπλα τους στο χωριό γυρίζοντας από το ένα σπίτι στο άλλο, βιάζοντας, πυροβολώντας και σφάζοντας όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Το χώμα του διστόμου έγινε κόκκινο από το αίμα 218 συνανθρώπων μας οι οποίοι ήταν άμαχοι.

Από τους δολοφονημένους, οι 114 ήταν γυναίκες (έγκυοι, ηλικιωμένες και ανήμπορες), οι 104 άνδρες, και μεταξύ αυτών και 50 σχεδόν παιδιά κάτω των 16, όπως έφηβοι αλλά και βρέφη!

Όσοι δεν κατάφεραν να εγκαταλείψουν το Δίστομο από την διάβαση Διάσκελο η οποία ήταν και η μόνη αφύλακτη, είδαν την εκδικητική μανία των Ναζί. Η σφαγή σταμάτησε μονάχα μόλις έπεσε το σκοτάδι και οι Ναζί αποσύρθηκαν στην Λιβαδειά.

Οι μαρτυρίες όσων παιδιών επέζησαν από την καταστροφική αυτή μανία των Ναζί είναι κυριολεκτικά ανατριχιαστικές.

Το έγκλημα αυτό διαδόθηκε από το βρετανικού BBC και έγινε γνωστό σε ολόκληρο τον εμπόλεμο κόσμο, προκαλώντας αγανάκτηση για την συμπεριφορά των Γερμανών.

Οι Ναζί αμετανόητοι δεν απαρνήθηκαν ούτε μία στιγμή το έγκλημα, άλλα αντίθετα επέρριψαν τις ευθύνες στα θύματα διότι όπως είπε η Γερμανική Διοίκηση της Αθήνας, οι κάτοικοι του Διστόμου δεν συμμορφώθηκαν με τις στρατιωτικές εντολές.

Με την απελευθέρωση της Ελλάδας, το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου, ανακάλυψε τον υπεύθυνο του αποτρόπαιου αυτού εγκλήματος, που δεν ήταν άλλος από τον Χάνς Ζάμπελ ο οποίος εντοπίστηκε στο Παρίσι.

Το 1949 ομολόγησε τη ευθύνη του άλλα και λεπτομέρειες του εγκλήματος, αλλά ακολουθώντας την πάγια τακτική των απολογούμενων Ναζί μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, είπε πως εκτελούσε εντολές τις οποίες δεν μπορούσε να παρακάμψει.

Κάποια ισχυρά συμφέροντα τον έστειλαν πίσω στη τότε Δυτική Γερμανία, και δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των όσων έκανε.

Από τότε μέχρι σήμερα καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει στηρίξει τα αιτήματα των Διατομιτών για αποζημιώσεις.