η Ζάκυνθος μέσα σε μια απέραντη μιζέρια!

Μια Ζάκυνθος διαφορετική, σαν να είσαι σε άλλο τόπο, κόσμος κλεισμένος στο καβούκι του, προβληματισμένος, στενοχωρημένος.

Δεν υπάρχει η διάθεση για γέλιο, εξαφανίστηκε η όρεξη για καλαμπούρι για τη ¨μάντσια¨ τη ζακυνθινή,  η ανασφάλεια για το αύριο έχει κυριέψει έναν ολόκληρο λαό, που απ’ ότι μου εξιστορούσαν παλαιότεροι ούτε στη κατοχή δεν είχε υπάρξει τέτοια μιζέρια, διότι όπως το δικαιολογούσαν τότε υπήρχε η ανάγκη για αντίσταση. Αλλά ούτε και κατά τη διάρκεια της χούντας δεν υπήρχε αυτή η κατήφεια.

Κάνεις δεν μπορεί να μας δώσει σοβαρή απάντηση στο πρόβλημα που απασχολεί όλους μας φαντάζομαι και δεν είναι άλλο από τι θα γίνει αύριο, και δεν εννοώ σε οικονομικό τομέα μόνο, αλλά στον κοινωνικό τομέα επίσης. Διότι ο μέσος έλληνας αισθάνεται εγκλωβισμένος μέσα στα της φόροεπιδρομής τα των δανείων που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει, γρανάζια μπλεγμένος,  και τα όποια δάνεια στις περισσότερες των περιπτώσεων, δεν τα διεκδίκησε του τα επέβαλαν. Όλοι θυμόμαστε το πόσο πιεστικά, σχεδόν παρακαλετά  οι τράπεζες σε καλούσαν να πάρεις πιστωτικές κάρτες ή καταναλωτικά δάνεια.

Και μετά ήρθαν οι φόροι, οι οποίοι καλούμαστε όλοι εμείς να σηκώσουμε στις πλάτες μας, και έχουν να κάνουν με τα χαμένα δις ευρώ των τραπεζών, του ρουσφετιού, της ρεμούλας, και της κλοπής από όλους όσους μπορούσαν να βάλουν το δάχτυλο στο μέλι, και για αυτό δεν λέει κανένας τίποτα.

Εγώ θέλω να ρωτήσω – ρητορικό είναι το ερώτημα – ποιο δήμαρχο, νομάρχη, υπεύθυνο έργων κλπ έχει πιάσει κάποιος να ελέγξει αν τα πρότερα περιουσιακά του στοιχεία δικαιολογούν τον πλούτο και τη χλιδή μέσα στην οποία ζει.

Μη μου πει κανένας – μα πιάσανε τον Τσοχατζόπουλο – διότι αυτός είναι σταγόνα στον ωκεανό.

Εγώ προσωπικά, δεν θέλω να δω κανέναν στη φυλακή, δεν είναι αυτό που τους πόνεϊ. Θέλω να δω κατασχέσεις των περιουσιακών στοιχείων των ενόχων.

Θέλω να δω νέους νόμους που για αυτή τουλάχιστον τη κατηγορία ανθρώπων, η δικαιοσύνη θα αποδίδεται σε συντομότατο χρονικό διάστημα.

Θέλω να δω τις περιουσίες που παράνομα απέκτησαν, οποίοι κι αν είναι αυτοί να βγαίνουν στο σφυρί προς όφελος του δημοσίου.

Ναι να γίνουν όλα αυτά!!!

Αλλά και εμείς, κι όταν λέω εμείς, εννοώ όλοι εμείς, να κάνουμε την αυτοκριτική μας γιατί τόσο καιρό που βλέπαμε τη σήψη και τη βρομιά δεν μιλούσαμε, δεν αντιδρούσαμε.

Ελπίζω το πάθημα να γίνει μάθημα για το μέλλον!