Αν και έχει ατονίσει αυτό το έθιμο στις μέρες μας, παλιά γινόταν με τη συμμετοχή
σχεδόν όλων των Ζακυνθινών...
Κατέβαινε ο κόσμος στην παραλιακή, και στις 12 τα μεσάνυχτα κτυπούσε η
μια καμπάνα απ’ το καμπαναριό του Αγίου σε πένθιμο ήχο, τότε όλοι πήγαιναν απέναντι
από το καμπαναριό, στο λεγόμενο «μπαστούνι του Αγίου», και έβγαζαν από τη θήλασα
πέτρες χορταριασμένες τις λεγόμενες «μαλλιαρές».
Έπαιρναν επίσης σε μια μπουκάλα θαλασσινό νερό και μερικά βοτσαλάκια τα
οποία τοποθετούσαν κάτω από το κρεβάτι τους λέγοντας: «Όξω ψίλοι και κορέοι να
μπουν οι νοικοκυραίοι».
Βέβαια πριν πάνε σπίτι γινόταν το «Σουλάτσο» ή «Νυφοπάζαρο» όπου γινόντουσαν
διάφορα πειράγματα κυρίως μεταξύ των νέων, ταυτοχρόνως οι καμπάνα του Άγιου κτυπούσε
365 φορές όσες και οι μέρες του χρόνου και μαζί ακολουθούσαν τα υπόλοιπα καμπαναριά.
Αυτά τα έθιμα δυστυχώς χάνονται.
Για περισσότερα μπείτε στις παρακάτω ιστοσελίδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε ΕΔΩ ελεύθερα την γνώμη σου