Κλαίει η μάνα μου στο
μνήμα!
Ένα βαρύ κι ασήκωτο
ποιητικό αφήγημα γνώρισε μία βαριά και δυσκίνητη σκηνική μεταφορά στην
παράσταση "Λάμπρος Ζακύνθου αρ. 12" στην Πειραιώς 260 για το Φεστιβάλ
Αθηνών, σε σκηνοθεσία Σύλβιας Λιούλιου. Πρόκειται για το Ζ.12 Σολωμικό...
χειρόγραφο, το οποίο περιγράφει την τραγική ιστορία του επαναστάτη Λάμπρου,
"κακοήθους αλλά μεγαλόψυχου άνδρα", και της "δυστυχούς"
Μαρίας, με την οποία "έλαβε τέσσερα τέκνα" και που έμελλε να
"κάμει χωρίς να το γνωρίζει γυναίκα την εδική του κόρη."
Το ποιητικό έργο του
Σολωμού αφηγείται μία τραγική ιστορία αιμομιξίας και αυτοκτονιών. Ο γοητευτικός
κλεφταρματωλός Λάμπρος αποπλανεί και αφήνει έγκυο την Μαρία. Τέσσερα παιδιά
γεννάει η κοπέλα, τα οποία ο Λάμπρος στέλνει σε ορφανοτροφείο (τα ίδια έκανε κι
ο πατέρας της δημοκρατίας αλλά ιδιότροπος χαρακτήρας Ζαν Ζακ Ρουσώ). Η κόρη
αποκτά ένα σημάδι στο χέρι από τη μάνα της, που αρνείται να την αφήσει να
φύγει.
Μετά από κάποια
χρόνια έχει ξεκινήσει η επανάσταση του 21, στην οποία ο Λάμπρος πολεμάει
γενναία. Μία κοπέλα αυτομολεί από τους Τούρκους και προειδοποιεί τους Έλληνες
για μία τουρκική ενέδρα, σώζοντάς τους τη ζωή. Ο Λάμπρος ερωτεύεται την
πανέμορφη κοπελιά και κάνουν σεξ. Κάποια στιγμή βλέπει στο κορμί της σημάδια
ίδια με αυτά που είχε κάνει η Μαρία στην κόρη της, πριν την πάνε στο
ορφανοτροφείο. Καταλαβαίνει ότι έχει κάνει έρωτα με την ίδια του την κόρη. Μία
τυπική για την ρομαντική ποίηση ιστορία ακραίων τύψεων για την αιμομιξία, με
αυτοκτονίες, φαντάσματα και τραγικές εικόνες, ακολουθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε ΕΔΩ ελεύθερα την γνώμη σου